Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

Powyższe orzeczenie zapadło na tle następujących ustaleń faktycznych: Powód S. P. był zatrudniony w (...) Brygadzie (...) a następnie w (...) Oddziale (...)(...)(...)U. Nr 8, poz. 43, z późn. zm. oraz z 1998 r. nr 162, poz. 1118) wskazał, że weszło ono w życie w dniu 1 stycznia 1983 r. a więc ma zastosowanie do okresów pracy od czasu jego wejścia w życie. (...)W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy stwierdził, że powód nie wykazał, że posiada interes prawny a zatem jego roszczenie było bezzasadne. (...)Ustalenia te znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym zebranym w sprawie, a ich ocena dokonana została prawidłowo i wszechstronnie.

Potrąceniu podlega bowiem wierzytelność skonkretyzowana w oświadczeniu, a nie jakakolwiek wierzytelność przysługująca uprawnionemu. (...)I C 979/10, a w świetle postawy procesowej powoda ciężar dowodu, iż oświadczenia pozwanej nie były dotknięte wadą oświadczenia woli, w myśl art. 6 k.c. , obciążał stronę powodową. (...)Powyższe okoliczności faktyczne, jak już wyżej wskazano, wynikają z materiału dowodowego sprawy, a zatem powództwo przeciwegzekucyjne należało oddalić, gdyż strona powodowa nie wykazała, w myśl, art. 6 k.c. , iż dokonała skutecznego potrącenia, a zatem w świetle podstawy prawnej(...)

Organ rentowy podkreślił, że w przypadku tego świadczenia nie ma warunku osiągnięcia odpowiedniego minimalnego stażu emerytalnego, a jedynie niezbędne jest osiągniecie określonego wieku. (...)A zatem zasadą jest, że w sytuacji, gdy określona osoba nabywa prawo do więcej niż jednego świadczenia z ubezpieczeń społecznych, wypłaca się jej jedno świadczenie, z reguły wybrane przez zainteresowanego. (...)(...)ustawy wymienionej w art. 33, a która po dniu wejścia w(...)(...)Odwołujący natomiast urodził się w 1947 r., a zatem art. 42 ust. 1 ustawy o emeryturach kapitałowych nie ma do niego zastosowania.

Na tej podstawie ZUS przedłużył wypłatę renty rodzinnej do dnia 31 sierpnia 2014 r. , a jednocześnie wezwał odwołującego do przedłożenia zaświadczenia stwierdzającego fakt kontynuowania nauki w (...) w roku szkolnym 2012 /2013. (...)A zatem prawo do renty rodzinnej dla dziecka ze względu na wiek ulega przedłużeniu wyłącznie w przypadku kontynuowania nauki w szkole (nie dłużej niż do osiągnięcia 25 lat życia, z zastrzeżeniem art. 68 ust. 2). (...)(...)chodzi także o kontynuowanie nauki, a to zależy od ucznia, a więc renta rodzinna zależy od określonych starań dziecka w roli ucznia, gdyż z regulacji ustawy wynika, że celem nie jest sama nauka ale także jej "ukończenie". (...)Inaczej należy ocenić okres od stycznia 2013 r. do lutego 2013 r., kiedy to w miesiącu styczniu 2013 roku odwołujący na 20 wymaganych godzin był obecny tylko na 1 godzinie, a w miesiącu lutym 2013 r. na 5 godzin nie był obecny na żadnej godzinie.

W w/w piśmie wskazano, że L. F. w latach 1987-1989 zatrudniony był w S. , w okresie od 1989 – 1993 w (...) , a w latach 1992-1993 prowadził zespół pałacowo-parkowy w T. . (...)W kolejnym piśmie procesowym z dnia 27 sierpnia 2013 r. (k.97-98) odwołujący podał, że w latach 1987-1989 prowadził działalność gospodarczą w formie stołówki w pensjonacie (...) , a składki z tego tytułu zostały odprowadzone do ZUS w B. . Następnie w latach 1989-1993 prowadził działalność gospodarczą na zasadzie „umowy pełnej agencji” z (...) poprzez prowadzenie Zespołu (...) : DW (...) w K. , i DW (...) M. , a składki z tego tytułu zostały odprowadzone do ZUS w N. . (...)A zatem, aby zaliczyć odwołującemu się sporne okresy do stażu ubezpieczeniowego, winien on wykazać, iż opłacił za te okresy składki ubezpieczeniowe.

Anna Burnagiel po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2015r. w Nowym Sączu na rozprawie sprawy z powództwa A. W. przeciwko Powiatowi (...) o(...)(...)Sąd Rejonowy w Nowym Targu zasądził od strony pozwanej Powiatu (...) na rzecz powódki A. W. kwotę 425 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22.12.2012 r. oraz kwotę 187 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. (...)Uznał także, iż w przypadku stanowienia prawa przez organ władzy wykonawczej z przekroczeniem umocowania zawartego w ustawie, nie wiąże ono przy orzekaniu sądu powszechnego, a skoro tak to posiada on(...)(...)(...)na podstawie obowiązujących przepisów prawa, a nadto nie jest już wzbogacony z tytułu pobranej kwoty.

Motywacją pozwanej do podpisania ugody była chęć opóźnienia (w jej przekonaniu) działań windykacyjnych, a nie chęć zrzeczenia się zarzutu przedawnienia po to, aby dobrowolnie dokonać spłaty zadłużenia. (...)(...)się zarzutu przedawnienia przez pozwaną, a w konsekwencji uznanie roszczenia za przedawnione na podstawie art. 118 k.c. ; - błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że ugoda zawarta pomiędzy stroną pozwaną a powodem nie stanowiła dorozumianego zrzeczenia(...)(...)Natomiast skoro tego nie uczynił, a z powoływanych zachowań pozwanej nie wynika niewątpliwie jej zamiar zrzeczenia się zarzutu przedawnienia, to powód nie może obecnie skutecznie w każdym działaniu powódki wobec niego jako wierzyciela upatrywać jej oświadczenia o zrzeczeniu się tego zarzutu. (...)Przytoczyła także racjonalne powody zgody na zawarcie ugody, a następnie porozumienia do ugody, tj. wizyty i telefony pracowników firmy windykacyjnej, którzy przekonywali ją, że na wypadek niepodpisania ugody będzie przegrana w sprawie sądowej.

Mając powyższe na uwadze Sąd Rejonowy przyjął, iż pozwanemu nie można przypisać wyłącznej winy w spowodowaniu szkody w pojeździe marki V. (...) , a tylko takie ustalenie powodowałoby możliwość przypisania mu odpowiedzialności za to zdarzenie. (...)(...)na tę okoliczność żadnego dowodu, a z zeznań pozwanego wynika, iż w chwili, w której doszło do powstania szkody, nie odbywał on już kursu w ramach nauki jazdy, a jedynie przebywał w samochodzie, aby(...)(...)Pozwany J. L. był kursantem Ośrodka Szkolenia Kierowców J. H. (1) w ramach kursu przygotowawczego do egzaminu na prawo jazdy w okresie od 6.03.2014r. do 18.06.2014r. a w dniu zdarzenia, tj. 29.05.2014r.(...)(...)Skoro bowiem ustalono, że J. L. nie znajdował się w samochodzie jedynie jako pasażer z grzeczności, a jako kursant odbywający szkolenie, nie był osobą trzecią w rozumieniu w/w przepisów, a tym samym nie można mu przypisać winy za wyrządzenie szkody w pojeździe marki V. (...) .