Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

Sąd I instancji zaznaczył, że z treści umowy zawartej pomiędzy pierwotnym wierzycielem a pozwanym nie wynika, by były jakiekolwiek ograniczenia w kwestii przelewu wierzytelności. (...)Strona powodowa wykazała także wysokość nabytej wobec pozwanego wierzytelności, a co za tym idzie wysokość dochodzonego w niniejszej sprawie roszczenia. (...)W sumie zadłużenie z tytułu odsetek na dzień wniesienia pozwu wynosi 15 478,31 zł a nie 16 482,33 zł jak wskazano w pozwie. (...)Pozwany nie wskazał ani nie wykazał zaistnienia takich wyjątkowych okoliczności faktycznych, które uzasadniałby rozłożenie świadczenia na raty ( a tym samym pozbawienie wierzyciela prawa do części odsetek) bądź pozbawienie wierzyciela prawa do zwrotu poniesionych kosztów procesu.

Wskazał, że pozwany uiścił wymagane opłaty za udzielenie mu przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych danych zgromadzonych na kontach dłużników a komornik sądowy kierując wnioski o(...)(...)Sąd Najwyższy uznał, iż niedopuszczalna jest droga sądowa w sprawach o roszczenia przeciwko komornikowi o opłatę za udzielenie informacji niezbędnych do prowadzenia postępowania egzekucyjnego, a Sąd Okręgowy pogląd ten podziela. Relacje prawne w postępowaniu egzekucyjnym, a więc w postępowaniu regulowanym przepisami o charakterze publicznoprawnym, powstające pomiędzy organem egzekucyjnym a jego uczestnikami, nie mają cech(...)Ten stosunek nadrzędności komornika wynika z samej istoty jego działania jako organu władzy publicznej powołanego do przymusowego egzekwowania tytułów wykonawczych, a wprost o statusie komornika, jako(...)

W mieszkaniu tym zamieszkała jego córka - pozwana A. K. (1) . (...)Ze związku tego posiadał córkę A. (...) , która w lipcu 2010 roku wyszła za mąż za M. K. . (...)Podczas tego postępowania po stronie powoda opowiedziała się córka A. . (...)Z kwoty tej powód od razu zwrócił pożyczkę T. P. i A. K. .

II, V, VI zarzucił naruszenie przepisów art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dowolną i niezgodną z zasadami doświadczenia życiowego ocenę dowodów, a ponadto naruszenie przepisu art. 448 k.c. w związku z art. 24 k.c. (...)Dokonując ustaleń Sąd I instancji wskazał na jakich dowodach się oparł oraz wyjaśnił, którym z nich dał wiarę, a ocenę tą uzasadnił. (...)Trzeba również podkreślić, że ustalając wysokość zadośćuczynienia, pamiętać należy, iż ma ono mieć charakter kompensacyjny, a więc powinno przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość. (...)Odpowiedniość kwoty zadośćuczynienia ma służyć złagodzeniu doznanej krzywdy, a jednocześnie nie być źródłem wzbogacenia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.02. 2000 r., III CKN 582/98, LEX nr 52776 ).

II K 10/13 Sąd Rejonowy w Zakopanem uniewinnił oskarżoną od popełnienia zarzucanego jej czynu, a kosztami procesu obciążył Skarb Państwa. (...)Zarzucając: - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, iż dowody ujawnione w toku postępowania przygotowawczego, a następnie na rozprawie oraz ustalone(...)(...)Całość przeprowadzonych dowodów ocenił zgodnie z wymogami określonymi w art. 7 kpk , a po tak przeprowadzonej ocenie słusznie uznał, iż materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie nie pozwala na jednoznaczne ustalenie, by oskarżona dopuściła się zarzucanego jej czynu. (...)W tych okolicznościach – skoro nie poczuwała się do winy, a jej pierwsze argumenty nie doprowadziły do uniewinnienia, zdecydowała się podać takie dane, które byłyby mocniejszym argumentem przemawiającym za uniewinnieniem.

A zatem zdaniem sądu, wypłata świadczenia dopłaty do urlopu winna nastąpić najpóźniej do ostatniego dnia roku kalendarzowego, w którym funkcjonariusz nabył prawo do urlopu. (...)Ustalenia te znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym zebranym w sprawie, a ich ocena dokonana została prawidłowo i wszechstronnie. (...)Powód K. K. złożył wniosek o wypłatę dopłaty do wypoczynku już w lutym 2010 roku, bo wiedział że zmieniają się przepisy dotyczące dopłaty do wypoczynku, a uprawnienie takie mu przysługiwało. (...)A zatem w stosunku do każdego, kto złożył wniosek do czasu wejścia w życie nowego rozporządzenia, czyli przed marcem 2010 roku, 3 – letni termin przedawnienia upłynął.

Powód zobowiązał się dostarczyć te części pozwanemu a także dostarczyć mu dokumenty, które umożliwiałyby rejestrację przyczepy we właściwym urzędzie. (...)Sąd powołując się na art. 535 k.c. przyjął, iż powód wydał pozwanemu zakupioną przez niego przyczepę do przewozu drewna a sporna pozostała jedynie kwestia wykonania tej umowy przez pozwanego i zapłaty przez niego ceny w kwocie 17.000 zł, która wynikała z podpisanej przez strony umowy. (...)Wbrew twierdzeniom apelacji Sąd Rejonowy nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych a tym samym naruszenia art. 233 k.p.c. (...)Sam fakt pozostawania świadka w bliskich relacjach ze stroną postępowania nie czyni zeznań takiej osoby niewiarygodnymi, i zarazem nie można a priori zakładać, iż osoba taka jest zainteresowana korzystnym dla niej rozstrzygnięciem.

Podał Sąd, że poprzednie orzeczenie o wysokości alimentów na rzecz małoletnich D. , J. i M. P. zapadło w dniu 18.10.2012r., a zatem upłynęło 9 miesięcy. (...)Podnosił, że w pełni wywiązuje się z obowiązku dostarczania dzieciom artykułów żywnościowych, a przekazuje je dzieciom a nie ich matce bowiem wobec dzieci jest zobowiązany a nie wobec ich matki. (...)Okoliczność że pozwany artykuły spożywcze przekazywał dzieciom bezpośrednio, a nie ich matce nie powinno być przeszkodę do uznania że pozwany świadczył alimenty częściowo przez dostarczenie dzieciom jedzenia. (...)Powyższe wskazuje na to że pozwany świadczy alimenty - oprócz uiszczania zasądzonych kwot - przez dostarczanie środków do utrzymania dzieci i nauki, a ponadto uczestniczy w ich wychowaniu, odciążając w ten sposób ich matkę.