Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

Nie zachodzą uchybienia, które Sąd Okręgowy bierze pod uwagę z urzędu, a których skutkiem byłaby nieważność postępowania – art. 378 § 1 kpc . (...)Za nieskuteczny ocenić trzeba tak stawiany zarzut, a co miało miejsce w niniejszej sprawie, gdy strona opiera się w nim jedynie na własnej wersji zdarzenia, która to jest sprzeczna z tą przyjętą przez Sąd. (...)Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że obrót środkami pieniężnymi tego rzędu znajduje zwykle potwierdzenie w jakiś dokumentach, a to głównie w wyciągach z rachunków bankowych. (...)Zważenia wymaga, że rozkład ciężaru dowodu w postępowaniu procesowym nie ma jakiegoś stałego charakteru, a to w tym znaczeniu, że wyznacza go wyłącznie zakres okoliczności pierwotnie zgłoszonych w pozwie.

II 1 K 491/12 Sąd Rejonowy w Nowym Sączu uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, a kosztami procesu obciążył Skarb Państwa. (...)Ocena dowodów przeprowadzona przez Sąd Rejonowy nie narusza zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a w związku z tym mieści się w granicach prawa do swobodnej ich oceny, określonego w art. 7 kpk . (...)Nie ma żadnych dowodów na to, by oskarżony po dniu 6 stycznia 2010, a przed dniem 29 stycznia 2010 r. wiedział o tym, że automat zainstalowany w W. przynosi wysokie dochody, a w takiej sytuacji nie ma żadnego znaczenia jego wykształcenie, czy doświadczenie życiowe. Mieć przy tym należy na uwadze, że do przedmiotowego automatu wydana została przez pracowników Politechniki (...) opinia co do jej legalności, a nadto istniała też księga kontroli eksploatacji automatu do gier.

(...)upadł na ziemię tracąc przytomność, a taką wersję potwierdzają wyjaśnienia oskarżonych M. B. i J. B. (2) , a nadto obdukcje, oględziny oraz opinie lekarskie. (...)Prokurator cofnął apelację, więc Sąd Okręgowy apelację tę pozostawił bez rozpoznania, a kosztami postępowania odwoławczego w tej części obciążył Skarb Państwa. (...)Te zaś dowody wskazują, iż także J. B. (1) była aktywną uczestniczką zajścia, nie utraciła przytomności, a ostatecznie spowodowała u współoskarżonego J. B. (2) powierzchowne obrażenia ciała. (...)Należy zwrócić uwagę, że sąd pierwszej instancji nie miał łatwego zadania oceniając wyjaśnienia i zeznania świadków, albowiem zdecydowana większość tych osób pozostaje ze sobą w konflikcie, a przez to ich relacje są pozbawione obiektywizmu, a w części są kłamliwe.

Okoliczność ta, całkowicie pominięta przez Sąd Rejonowy, rodzi wątpliwości w kwestii legalności postępowania policjantów, a z pewnością ma ona znaczenie dla określenia stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonej. Obrońca podkreślił również, że oskarżona pracuje jako (...) , jest studentką studiów doktoranckich i prowadzi wykłady w (...) , a ponadto w sprawie doszło do pojednania się stron i zniesienia wspólnych pretensji. (...)Użycie takiego sformułowania wobec innych osób byłoby dla nich niezrozumiałe, a zatem nie osiągnęłoby zamierzonego przez oskarżoną celu. (...)które wyeksponował w apelacji obrońca, a zatem to, iż funkcjonariusze nie okazywali oskarżonej legitymacji służbowych, nie dysponowali oznakowanym radiowozem, nie byli umundurowani, a ich wygląd zewnętrzny nie świadczył o tym, że są policjantami na służbie.

(...)w stosunku do popełnionego czynu, a w szczególności okoliczności w jakich ono nastąpiło, a które zostały sprowokowane przez pokrzywdzonego. (...)Pokrzywdzony nie miał żadnych śladów wskazujących na szarpanie, a sąd dał mu wiarę, mimo że jest to jedyny dowód. (...)Podkreślił także, że w czasie spotkania z pokrzywdzonym oskarżony nie miał żadnego zamiaru zrobienia mu krzywdy, a jedynie jego wyzywające zachowanie, a w szczególności powiedzenie „co mi zrobisz” sprowokowało go do tego, że chłopaka skrzyczał. (...)Reasumując, skoro przedmiotowy czyn zainicjowany został wyłącznie przez oskarżonego, a miał podłoże jedynie w zdarzeniach z przeszłości, to nie zaistniały podstawy by uznać, że czyn ten cechował się znikomą społeczną szkodliwością, a tym samym nie zaistniały przesłanki do umorzenia postępowania.

Ocena dowodów przeprowadzona przez Sąd Rejonowy nie narusza zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a w związku z tym mieści się w granicach prawa do swobodnej ich oceny, określonego w art. 7 kpk . (...)Istotą sprawy było ustalenia to, czy oskarżony jechał samochodem, czy tylko w nim siedział, a dla tej kwestii marginalne znacznie ma to gdzie znajdował się samochód oskarżonego w momencie przyjazdu drugiego patrolu. (...)Godzina: 1.05.15 to czas nawiązania rozmowy między oficerem dyżurnym a S. K. (k. 19), W. C. został powiadomiony przez oficera dyżurnego o konieczności interwencji o 1.06 (k. 104), a informację o zatrzymaniu oskarżonego podał on oficerowi dyżurnemu o 1.08.34 (k. 19). (...)W niniejszej sprawie wystąpiły jedynie sprzeczności między dowodami: m.in. zeznaniami policjantów, a wyjaśnieniami oskarżonego.

II K 10/13 Sąd Rejonowy w Zakopanem uniewinnił oskarżoną od popełnienia zarzucanego jej czynu, a kosztami procesu obciążył Skarb Państwa. (...)Zarzucając: - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść, a polegający na uznaniu, iż dowody ujawnione w toku postępowania przygotowawczego, a następnie na rozprawie oraz ustalone(...)(...)Całość przeprowadzonych dowodów ocenił zgodnie z wymogami określonymi w art. 7 kpk , a po tak przeprowadzonej ocenie słusznie uznał, iż materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie nie pozwala na jednoznaczne ustalenie, by oskarżona dopuściła się zarzucanego jej czynu. (...)W tych okolicznościach – skoro nie poczuwała się do winy, a jej pierwsze argumenty nie doprowadziły do uniewinnienia, zdecydowała się podać takie dane, które byłyby mocniejszym argumentem przemawiającym za uniewinnieniem.

Zakład zajmował się budową obiektów dla gminnych spółdzielni, takich jak masarnie, piekarnie, restauracje, pawilony a także budynki mieszkalne dla pracowników. (...)Sąd oparł się również na zeznaniach odwołującego się oraz świadków: F. K. i M. B. uznając je za wiarygodne, spójne, logiczne, a także zgodne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. (...)Do jej rozpoznania stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego , a zasadniczym celem tego postępowania jest rozstrzygnięcie sprawy po dostatecznym wyjaśnieniu jej okoliczności spornych. (...)Za pracę w szczególnych warunkach uznać należy taką pracę, która spełnia kryteria określone w przepisach w/w rozporządzenia Rady Ministrów – a mianowicie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowiskach wymienionych w wykazie A lub B stanowiących załącznik do rozporządzenia.