Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

Sąd Rejonowy nie naruszył przepisu art. 7 kpk , bowiem wszystkie dowody ocenił zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania, a także z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego. (...)Trafnie Sąd Rejonowy zwrócił uwagę na okoliczność, iż początkowo oskarżony przyznał, że komputer miał w swoim posiadaniu, a także przyznał się do zainstalowania nielegalnego oprogramowania. (...)Uwagi apelacji zmierzające do wykazania, że wersja oskarżonego zaprezentowana na rozprawie jest wiarygodna, a odnoszące się do faktu, iż(...)nie podważają oceny wyjaśnień oskarżonego, a także oceny zeznań świadka J. M. . (...)Na marginesie już tylko należy wskazać, że zawiadomienie o przestępstwie złożone zostało dnia 16.05.2011 r., a więc już po postawieniu oskarżonemu zarzutu, a postępowanie umorzone zostało z uwagi na brak znamion czynu zabronionego, nie zaś z powodu niewykrycia sprawców (k. 77 akt Prok.

II K 780/12 Sąd Rejonowy w Nowym Targu postępowanie karne przeciwko oskarżonym umorzył z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość czynów, a kosztami procesu obciążył Skarb Państwa. (...)Nie można mówić, by w niniejszej sprawie oskarżeni prowadzili proceder, a więc działanie trwające dłuższy czas, charakteryzujące się powtarzalnością zachowań sprzecznych z prawem. (...)Sąd Rejonowy tak nie stwierdził, a jedynie słusznie jako jeden z argumentów świadczących o znikomym stopniu społecznej szkodliwości czynu oskarżonych uznał to, że oprócz znaków towarowych (...) , butle były oznakowane oznaczeniami innego dystrybutora, a nie wyłącznie (...) . (...)W istocie wszelkie argumenty Sądu Rejonowego zmierzały do wykazania, że stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonych jest znikomy, a jedynie niektóre sformułowania mogły być mylące.

Uzasadniając orzeczoną karę Sąd Rejonowy stwierdził między innymi, że stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego nie był duży, a stopień jego winy umniejsza działanie w warunkach ograniczonej poczytalności. (...)Powyższe okoliczności nie zostały jednakże należycie uwzględnione przy wyborze sankcji karnej, a nadmierną wagę w tym zakresie Sąd Rejonowy przywiązał do wcześniejszej karalności oskarżonego.

Bezzasadne były argumenty apelacji zamierzające do wykazania, że oskarżony wzywał policję na interwencję, a zatem nie on wywołał awanturę i nie używał przy tym gróźb karalnych. (...)Należy podkreślić, że oskarżony przyznał ostatecznie, iż wypowiedział pod adresem F. P. przypisywane mu słowa, a kwestionował jedynie, czy owe wypowiedzi mogły stanowić groźbę, której spełnienia obawiał się pokrzywdzony. (...)F. P. mógł realnie obawiać się spełnienia groźby skoro pozostaje z oskarżonym w długotrwałym konflikcie na tle własnościowym, a oskarżony zachowywał się agresywnie usiłując ponownie dowieść swoich racji w sporze o nieruchomość. (...)Nie sposób zgodzić się także z wywodami apelującego, że grożenie przemocą nie było realne a stanowiło tylko wyraz złości i wzburzenia oskarżonego.

(...)mieniem w kwocie 1.500 zł A. Ł. w ten sposób, że(...)próśb pokrzywdzonej, wprowadzając w błąd A. Ł. co do zamiaru i(...)próśb pokrzywdzonej, wprowadzając w błąd A. Ł. co do zamiaru i(...)niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem S. A. w ten sposób, że zawarła(...)(...)Na mocy art. 72 § 2 kk Sąd zobowiązał oskarżoną do naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych: A. Ł. – kwoty 1.500 zł, Z. F. – kwoty 1.000 zł, B. K. – kwoty 2.000 zł, S. A. – kwoty 1.500 zł. (...)Powyższy wyrok zaskarżył apelacją Prokurator Rejonowy w Zakopanem w części dotyczący orzeczenia o karze, na niekorzyść oskarżonej - zarzucając obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 72 § 2(...)(...)Od tego momentu brak było podstaw do kierowania na ten adres jakiejkolwiek korespondencji związanej z procesem, a przesyłanej do oskarżonej.

Oskarżony zarzucił także wyciągnięcie niewłaściwych wniosków z zeznań świadków R. G. , P. P. , B. H. , M. G. , A. S. J. B. i S. J. . (...)W jego ocenie wymierzenie mu jakiejkolwiek kary za jego szlachetny czyn tylko go rozjątrzy, a nawet może go zmusić do przekroczenia kiedyś granic obrony koniecznej. (...)Dodać należy, że w wyjaśnieniach składanych w postępowaniu przygotowawczym oskarżony przyznał, że rzucił kamieniem (nie tynkiem, jak utrzymuje w apelacji) w koparkę, a kamień trafił w nadkole – k. 47 (a więc nie tylko „straszył”). (...)Przypomnieć należy, iż bezpośrednio po zdarzeniu wezwana została policja, a funkcjonariusze potwierdzili w zeznaniach, że po przybyciu na miejsce zajścia widzieli rozbite szkło.

Anna Burnagiel po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2013r. na rozprawie sprawy z wniosku R. H. przy uczestnictwie A. H. (1) o podział majątku(...)778/10 p o s t a n a w i a : oddalić apelację. (...)Inwestycja była realizowana przez A. T. . (...)Obecną partnerką A. W. wnioskodawca R. H. poznał w 1995 r. (...)W szczególności nie zasługują na uwzględnienie zarzuty apelującej odnośnie niewłaściwej oceny zeznań A. B. , D. H. (1) i A. H. (2) .

(...)815/11 p o s t a n a w i a : uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Rejonowemu w Limanowej do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania apelacyjnego. (...)Postanowienie to wydane zostało w oparciu o przedłożoną wówczas mapę ewidencyjną, a przedmiot zasiedzenia określono poprzez odwołanie do ewidencyjnego oznaczenia działki nr (...) . (...)Punkt ten bowiem, kończąc ustaloną ugodą nową linę granicy pomiędzy działką (...) a (...) nie jest styczny z granicą ewidencyjną przebiegającą pomiędzy punktami 400 i 401. (...)Sąd Najwyższy w wielu orzeczeniach wskazywał, że przez stan prawny, według którego ustala się granice, należy rozumieć także stan wynikający z zasiedzenia, a w orzeczeniu z dnia 13.06.2002 r.