Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

W sprawie nie zaszły uchybienia skutkujące nieważnością postępowania, a których wystąpienie sąd odwoławczy ma obowiązek brać pod uwagę z urzędu stosownie do art. 378 § 1 k.p.c. (...)Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem pojęcie „istoty sprawy” odnosi się do jej aspektu materialnego, a nierozpoznanie istoty zachodzi wówczas, gdy rozstrzygnięcie sądu nie odnosi się do tego, co było przedmiotem sprawy, a więc gdy sąd zaniechał zbadania(...)(...)Wadliwa subsumcja wyraża się w niezgodności między ustalonym stanem faktycznym a hipotezą zastosowanej normy prawnej, na błędnym przyjęciu czy zaprzeczeniu związku zachodzącego między faktem ustalonym w procesie a normą prawną ( tak: wyrok SN z dnia 8 października 2002 r., IV CKN 1304/00, publ. (...)(...)wywołującym szkodę i po nim, a więc m.in. obniżenie wartości rzeczy wadliwej, a nie jej ceny w sposób określony w art. 560 § 3 k.c. (por. wyrok Sądu Najwyższego z 11 grudnia 2009 r., sygn. akt V CSK 180/09, publ.

Pozwany zakwestionował również wysokość dochodzonego zadośćuczynienia, które w jego ocenie jest zbyt wygórowane, a także związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zachowaniem pracowników szpitala a krzywdą powoda. (...)W ramach hospitalizacji zaplanowano na następny dzień konsultację neurologiczną, a także rehabilitację ruchową i dietę lekkostrawną. (...)Sąd Okręgowy zważył co następuje : Apelacja powoda jest zasadna a podniesione w niej zarzuty nie są trafne. (...)W niniejszej sprawie jedynie powód wywiódł apelację, a pozwana nie odwoływała się od wyroku Sądu Rejonowego.

Ponadto powód był bogatszy od pozwanej, a środki które jej przekazał nie stanowiły uszczerbku w jego majątku. (...)Strony ostatecznie nie podpisały żadnego porozumienia, a pod koniec października 2018 roku zerwały negocjacje. (...)Zeznania świadka A. M. - obecnego partnera pozwanej Sąd podzielił tylko częściowo. (...)Ustawodawca posłużył się określeniem „stwierdzenie pismem”, a nie zawarcie umowy w formie pisemnej.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w tej sprawie, bo naliczono prowizje w łącznej kwocie 40.443,06 zł, a w konsekwencji odsetki umowne na poziomie 56.130,66 zł od kwoty 101.683,06 zł, a nie od kwoty rzeczywistego kredytu tj 61.240 zł. (...)Ponadto wg Banku odsetki, opłaty, prowizje oraz koszty to essentialia negotii umowy kredytu, a tym samym główne świadczenie stron. (...)Sąd ustalił następujący stan faktyczny: W dniu 20.09.2016 roku A. J. zawarł z (...) Bankiem SA umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...) . (...)W dniu 12.08.2019 roku synowej pozwanego doręczono pismo nr (...) , a nie nr (...) .

Bank podniósł, że zawarł w dniu 27.04.2007 r. z pozwanymi A. i K. K. umowę nr (...) , zaewidencjonowaną na rachunku nr (...) . (...)Nakaz zapłaty uprawomocnił się względem pozwanej A. K. (1) . (...)A. i K. K. w dniu 24.04.2007 roku złożyli wniosek o udzielenie kredytu. (...)Reasumując w tych okolicznościach powództwo uwzględniono, a kosztach postępowania orzeczono stosownie do art. 98 k.p.c.

A. i A. , oraz jej mąż P. H. , s. (...)Działki ewid. stanowiące przedmiot wniosku należały do A. H. (2) , ojca B. H. oraz P. H. . (...)P. H. syn A. pozostał w domu rodzinnym nr (...) wraz z ojcem, który zmarł w 1979 r. (...)Nigdy też nie pytał ich o zgodę, a oni się temu w żaden sposób nie sprzeciwiali.

Treść tych zapisów jest dla obu stron wiążąca, a nadto determinuje ocenę prawną zaistniałego stanu faktycznego. (...)Powód wezwał pozwaną do zapłaty zaległości ( k. 20 ), a dopiero później ( k. 23 ) skierował do niej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. (...)Stąd inicjatywa dowodowa należała do stron postępowania, a strony doskonale wiedziały jakie okoliczności podlegają dowodzeniu. (...)Wadliwa subsumcja wyraża się w niezgodności między ustalonym stanem faktycznym a hipotezą zastosowanej normy prawnej, na błędnym przyjęciu czy zaprzeczeniu związku zachodzącego między faktem ustalonym w procesie a normą prawną ( tak: wyrok SN z dnia 8 października 2002 r., IV CKN 1304/00, publ.

Posiadanie to – o charakterze właścicielskim – wykonywał najpierw J. P. (1) , a potem jego następcy: A. P. , A. S. i M. P. (2) , w imieniu którym działki faktycznie używali dzierżawcy: J. S. , R. S. a następnie P. S. (1) i M. S. (1) . (...)A nr (...) . (...)A nr (...) . (...)P. K. K. A. S. ref.