Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

Od dnia 24 września 1973 roku do dnia 22 maja 1973 roku pełnił służbę w (...) Brygadzie (...) , a od dnia 22 maja 1973 roku do dnia 24 września 1973 roku w (...) Oddziale (...) . (...)Natomiast § 4 ust 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 roku stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli(...)(...)pracowników kolejowych i ich rodzin, a także okresy pracy lub służby, o których mowa w § 5-10 (§ 4 ust 1 cyt. rozporządzenia). (...)Od dnia 24 września 1973 roku do dnia 22 maja 1973 roku pełnił służbę w (...) Brygadzie (...) , a od dnia 22 maja 1973 roku do dnia 24 września 1973 roku w (...) Oddziale (...) .

W dniu 25.07.2011 r. została zawarta umowa sprzedaży wierzytelności pomiędzy Wyższą Szkołą (...) w W. a powodem (...) spółka z o.o. w W. . (...)Skoro pozew został wniesiony w dniu 30.11.2012 r., a zatem po upływie 3 lat liczonych od powyższych dat, Sąd Rejonowy uznał za skuteczny podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia. W tym stanie rzeczy, Sąd Rejonowy uznał, że roszczenie jest niezasadne i je oddalił, a o kosztach procesu orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. (...)Jest oczywiście możliwe obliczenie z dużym prawdopodobieństwem pełnej wysokości czesnego, przy przyjęciu, że nauka w szkole wyższej przebiegała będzie bez zakłóceń, a student zakończy ją w określonym terminie.

M. A. w tym czasie pozostawała w zatrudnieniu w (...) w T. . (...)Decyzją z dnia 4 stycznia 2013 roku ZUS wznowił M. A. wypłatę emerytury od dnia 22 listopada 2012 roku. Sąd zważył, co następuje: Odwołanie M. A. zasługuje na uwzględnienie. (...)W niniejszej sprawie bezspornym było, że M. A. nabyła prawo do emerytury od 1 maja 2010 roku (czyli w okresie, który wskazał Trybunał Konstytucyjny w cytowanym wyżej wyroku), a zatem nie ma do niej zastosowania art. 103 a ustawy o emeryturach i rentach(...)

F. i B. na rzecz : a) H. M. c. M. i A. kwotę 10.483zł, b) M. M. (1) s. A. i A. oraz A. M. c. (...)Dz. ewid. nr (...) stanowi własność uczestniczki A. B. i jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, a w części użytkowana jest jako ogród.

Powód zawarł z matką A. M. w dniu 26 lutego 2013 r. – umowę przelewu wierzytelności. (...)Pozwana nie przekazała A. M. po 2006 r. kwoty wypłaconej tytułem odszkodowania w wysokości 1542 zł. (...)Pomiędzy A. M. , a pozwaną ani też pomiędzy powodem, a pozwaną nie było jednoznacznych ustaleń odnośnie terminu, do którego miała ona zwrócić rzeczoną kwotę. (...)I tak w szczególności bezzasadnie przyjął Sąd, że pomiędzy powodem a A. M. w dniu 26 lutego 2013 r. doszło do umowy przelewu wierzytelności na jego rzecz kwoty 1542 zł wraz z odsetkami.

Pojazdem powódki kierował jej syn A. S. . (...)Po załatwieniu spraw formalnych z ubezpieczycielem samochód powódki został oddany do naprawy, a następnie sprzedany. (...)Zdaniem Sądu wykazanie ich w niniejszej sprawie było bardzo łatwe - koszt naprawy można było wykazać rachunkiem, który powódka posiadała, a którego nie chciała okazać sądowi, chociaż działała z profesjonalnym pełnomocnikiem, była o to pytana na obu rozprawach, a także wnosił o to pozwany. (...)Opinię należy uznać za rzetelną, rzeczową, a jej wnioski za logiczne.

By utrzymać siebie i rodzinę korzystała z pomocy finansowej swoich rodziców, a w szczególności pożyczała pieniądze od swojej matki H. B. . (...)Przemawia to za tym, że w tamtym czasie nie było ku temu powodów, a pozwany wypełniał swoje obowiązki alimentacyjne należycie. (...)I C 1324/11 (k.21 tamtych akt) do maja 2011 r. był osobą bezrobotną z długami, które musiał spłacać, a w kolejnych miesiącach mimo wyjazdu za granicę jego finansowa pomoc w utrzymaniu dzieci była niewielka, gdyż sam miał problemy z utrzymaniem. (...)Ustalając więc wysokość należnego powódce świadczenia regresowego należy kwotę 900 zł pomnożyć przez 13 miesięcy, a następnie odjąć wysokość świadczeń, które co niesporne, pozwany spełnił.

Tezy opinii są klarowne i wypływają logicznie z przeprowadzonego wywiadu, a także z dokumentacji medycznej oraz fragmentów przytoczonego postępowania dowodowego. (...)Wiarygodne jest to, że wcześniej siedział on w samochodzie, a dopiero później przyszli tam pozostali. (...)Zapamiętał jeszcze chwile zabawy i rozmowy z kucharkami, a potem nie wiedział co się z nim działo. (...)Powód wiedział, że był niewyspany, zmęczony po całonocnej podróży pociągiem, co obniżyło jego tolerancję na alkohol, a mimo to nie kontrolował spożycia.