Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

J. i A. . (...)Żądanie z art. 10 u.k.w.h. polega na doprowadzeniu treści księgi wieczystej do jej rzeczywistego, a więc aktualnego stanu prawnego, a nie do stanu prawnego, który wprawdzie istniał w przeszłości, lecz w chwili żądania uzgodnienia nie odpowiadał już rzeczywistości. Dlatego w sprawie o usunięcie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym uwzględnia się stan faktyczny i prawny na datę rozstrzygnięcia o żądaniu pozwu, a więc zamknięcia rozprawy- art. 316(...)(...)Ocena charakteru władztwa i jego podstawy prawnej wkracza w ramy oceny prawnej należącej do sądu a nie do osobowych źródeł dowodowych.

W domu powódki nie musiał też za nic płacić, a ze wszystkiego korzystał. (...)Wykonano też nowy przyłącz elektryczny, a wewnętrzną instancję elektryczną przebudowano. (...)Wartość prac już wykonanych przez powódkę wynosi 67.940,37 zł netto, a 73.375,60 brutto. (...)O zaliczeniu decyduje więź majątkowa, a nie pokrewieństwo.

A nr (...) , K. T. w 18/48 częściach na podstawie umowy darowizny z dnia 17 III 2007 roku, Rep. (...)A. (...) J. T. (1) przeniósł wszystkie swoje udziały w działce nr (...) na rzecz syna D. T. . (...)Pomagają mu bracia A. T. i D. T. . (...)Koniecznym więc było należne, a niepokryte, wydatki na rzecz Skarbu Państwa rozdzielić stosownie do ich udziałów.

Teza orzeczenia: O istnieniu podstaw do rozwiązania umowy z powodu rażącej niewdzięczności decydują konkretne okoliczności danej sprawy

Powódka posiada również 3 młodsze córki: A. W. , I. K. i J. M. (1) . (...)We W. pozwana związała się z innym mężczyzną, Włochem A. P. (1) . (...)Świadek I. K. zeznawała również, że powódka nie akceptowała pozamałżeńskiego związku pozwanej z A. P. (1) , a jej dzieci pozamałżeńskie nazywała „bękartami”. (...)Uprawnienie powódki do odwołania darowizny z tych przyczyn już wygasło, a nadto powódka dowiadywała się o tych okolicznościach od razu, a nawet w nich uczestniczyła.

Teza orzeczenia: O sprzeczności czynności prawnej z zasadami współżycia społecznego można mówić tylko w kontekście konkretnej sprawy. Zamiar sprzedaży nieruchomości przez jej właściciela , zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości i pobranie pieniędzy za sprzedaż świadczą o braku pozorności

A nr (...) , dokonanej w dniu 16.11.2012 roku pomiędzy S. R. a W. R. (1) . (...)A nr (...) dokonanej w dniu 16.11.2012 roku pomiędzy S. R. a W. R. (1) . (...)A (...) - k. 274-279 /. (...)A nr (...) .

A. R. z dnia10 stycznia 2013 r. k. 80 – 92. (...)Powódka na uspokojenie bierze lek A. (ok. 10 zł za opakowanie). (...)A. R. z dnia 10 stycznia 2013 r. i mgr inż. (...)Zeznania świadków U. C. , P. S. , A. S. , Sąd uznał za w całości wiarygodne, gdyż były wewnętrznie spójne a nadto wzajemnie ze sobą korespondowały.

Zarzuty zawarte w obu apelacjach, a dotyczące orzeczonego przez Sąd Rejonowy obowiązku naprawienia szkody są zbieżne, dlatego wystarczające będzie ustosunkowanie się do nich łącznie aby uniknąć zbędnych powtórzeń. (...)(...)wydać innego wyroku niż skazujący, a nadto orzec innej kary lub środka karnego od uzgodnionych przez strony, jednakże wniosek ten nie jest dla sądu wiążący, a na wypadek ujawnienia okoliczności mających(...)(...)Argument ten jest jednak całkowicie chybiony, albowiem po pierwsze Sąd Rejonowy odniósł się do zawartego w tym samym piśmie cofnięcia wniosku o ściganie – nie uwzględnił go (k. 47), a zatem nie miał wątpliwości, iż wniosek pochodzi od osoby uprawnionej. (...)Nie zasługiwał na uwzględnienie drugi zarzut podniesiony w apelacji oskarżonego, który bez sprecyzowania wniosku apelacji zmierzał do wykazania, że pokrzywdzony cofnął wniosek o ściganie, a zatem postępowanie powinno zostać umorzone.

II W 211/13 Sąd Rejonowy w Nowym Targu uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia, a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa. (...)Stwierdził, że Gmina N. jest jedynym właścicielem przedmiotowej drogi, a fakt, iż nie podjęła ona działań zmierzających do potwierdzenia stanu prawnego w dokumentach nie mógł być podstawą uniewinnienie obwinionego. (...)Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, a w oparciu o nie słusznie przyjął, iż ustalone zachowanie obwinionego nie wypełniło znamion zarzucanego mu wykroczenia. (...)Powtarzanie tej argumentacji jest zbędne, a z uwagi na wywody zawarte w uzasadnieniu apelacji zwrócić należy uwagę na kilka okoliczności.