Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

Według opinii szacunkowej biegłej A. J. wynagrodzenie za ustanowienie służebności drogi koniecznej po dz. ewid. nr (...) i (...) dla każdoczesnych właścicieli dz. ewid. nr (...) i (...) , wynosi łącznie kwotę 1 966 zł. (...)Przyjął Sąd, że zaprojektowany na mapie geodety A. H. szlak służebności drogowej spełnia wymogi przewidziane w art. 145 § 2 k.c. oraz, że ustalone przez biegłą A. J. wynagrodzenie jest odpowiednie. (...)Ustalenie wysokości wynagrodzenia wymaga wiadomości specjalnych, którymi Sąd nie dysponuje, w związku z tym zasadne było powołanie biegłego z zakresu szacowania nieruchomości. Biegła wyliczyła wynagrodzenie za ustanowienie służebności na kwotę 1966 zł i przekonująco uzasadniła swoją opinię, a skarżący nie zdołali jej podważyć.

Droga była szeroka jak teraz i biegła dalej do góry wzdłuż ogrodzenia O. . (...)Okresowo wzdłuż tych użytków biegła druga droga rodziny G. służąca do obróbki pola. (...)Jak wyjaśniał biegły, w trakcie oględzin przedmiotu sporu nie stwierdził innych znaków granicznych niż te zastabilizowane w postępowaniu administracyjnym. (...)W żadnej części zeznań uczestnik nie twierdził, że droga wzdłuż ogrodzenia O. biegła częściowo po gruncie O. a częściowo po gruncie G. .

Wyrok Sądu Rejonowego powodowie zaskarżyli w całości apelacją, wnosząc o jego zmianę i zasądzenie kwot żądanych pozwem wraz z kosztami postępowania, w tym kosztami zlecenia wykonania opinii przez biegłego oraz (w uzupełnieniu apelacji) o całkowite uchylenie krzywdzącego ich orzeczenia. (...)Dalej zarzucili też, że składając wniosek byli przekonani, iż jeżeli będzie trzeba, to właśnie Sąd wyznaczy biegłego w celu zweryfikowania wysokości żądanego przez nich odszkodowania. (...)Z uwagi na krótki termin mieli trudności ze znalezieniem biegłego, który podejmie się sporządzenia opinii, ostatecznie tylko jeden biegły się zgodził i opinię jego autorstwa dostarczyli do sądu w dniu 16 grudnia 2014 r., to jest w zakreślonym czternastodniowym terminie. (...)W okolicznościach sprawy dopuszczenie z urzędu dowodu z opinii biegłego umożliwiłby też sprawdzenie prawdziwości faktów przedstawionych przez powodów, przy jednoczesnej możliwości ustalenia zasadności dalszych zarzutów podnoszonych przez pozwaną.

Wobec tego zasadnym jest roszczenie powodów domagających się odszkodowania, którego wysokość za okres od sierpnia 2009 r. do maja 2013 r. ustalono w oparciu o przeprowadzony dowód z opinii biegłego. Rozstrzygając spór wskazał ponadto Sąd, iż nieuprawnionym było zaokrąglanie przez powodów wyliczonej przez biegłego stawki za bezumowne korzystanie i stąd wynikła różnica między żądaniem, a zasądzoną kwotą, która rodziła konieczność oddalenia powództwa w tym zakresie.

(...)na względzie, że zasiedzenie nie biegło, jeżeli właściciel nie mógł skutecznie dochodzić wydania nieruchomości ( art. 121 pkt 4 kc w zw. z art. 175 kc ). (...)Uszczegółowieniem powyższego stanowiska był pogląd wyrażony w uzasadnieniu postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2012 r. (IV CSK 286/11), że termin zasiedzenia biegł na rzecz Skarbu Państwa w(...)(...)Mając to wszystko na względzie nie można w ocenie Sądu skutecznie twierdzić, że w okolicznościach niniejszej sprawy stan uniemożliwiający bieg terminu zasiedzenia biegł po wprowadzeniu sądownictwa administracyjnego i trwał do uchylenia przedmiotowej ustawy.

(...)stwierdzić należy że w opinii biegłego zawierającej wskazanie nakładów na stary budynek przy ulicy (...) w którym ustanowiona jest odrębna własność lokali, biegły wskazał wartość nakładów na kwotę 71.679 zł. (...)Składała się na nie opłata od wniosku w kwocie 1.000 zł oraz zaliczka na opinię biegłego w kwocie 4.000 zł. (...)Zaliczyć tu należało koszty opinii biegłych, które faktycznie wynosiły 5.282 zł oraz koszty opłaty od wniosku. (...)(...)pokryte zostały jedynie koszty opinii biegłego w kwocie 1.549,80 zł, a pozostała część zaliczki nie została wykorzystana i wydatki na pierwszą opinie biegłego pokryto ze środków Skarbu Państwa, mimo wpłacenia wcześniej zaliczki.

Należy podkreślić, że w ponownie prowadzonym postępowaniu apelacyjnym żaden z uczestników postępowania, w tym apelujący, nie wnosił o powołanie dowodu z opinii biegłego na ustalenie jaka jest łacińska pisownia imion M. i M. . (...)Ustalenie, że skrót M. . może dotyczyć obu w/w imion jest oczywistością nie wymagającą dowodu z opinii biegłego.

Nadto biegły jak sam wyjaśnił bazował jedynie na kopiach tych dokumentów, co tym bardziej podważa wartość opinii grafologicznej, ponieważ biegły nie był w stanie ocenić wszystkich aspektów pisma jak na oryginale dokumentu. (...)Wreszcie brak jakiejkolwiek dokumentacji medycznej, na której biegły psychiatra mógłby bazować. (...)Po pierwsze biegły G. badał inne dokumenty niż ten, który jest przedmiotem oceny w niniejszej sprawie. Po drugie biegły badał wyłącznie kserokopie dokumentów a nie oryginały.