Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

(...)2011 r. do dnia zapłaty, a także ustawowymi: od kwoty 20.963,90 zł od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty, a od kwoty 25,65 zł od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty. (...)W uzasadnieniu swojego stanowiska zarzucił powódce, że nie uwzględniła ona wpłat dokonywanych przez niego po wypowiedzeniu umowy, a przed zainicjowaniem przedmiotowego powództwa, w tym wpłaty na kwotę 800 zł. (...)(...)powodowa wypowiedziała pozwanym umowę ugody, a następnie pismami z dnia 7 kwietnia 2011 r. wezwała ich do zapłaty całkowitego zadłużenia. (...)(...)2010 r. o ustanowieniu hipoteki a także umowa, której jest stroną, o przelewie wierzytelności z umowy ubezpieczenia - celem dodatkowego zabezpieczenia umowy kredytu.

H. i M. w 1/9 części, R. P. w 1/9 części – prawo współwłasności dz. ewid. nr (...) (pkt II a sentencji), - przyznał A. B. c. (...)Lokal nr (...) stanowi współwłasność A. B. w 2/3 częściach oraz następców prawnych R. K. tj. (...)Cała dz. ewid. nr (...) ma pow. 0,0272 ha, a niezabudowany teren to 116 m (( 2)) . (...)Powyższe postanowienie zaskarżyli :wnioskodawczyni A. B. i uczestnik W. P. apelacjami.

M. M. umową z dnia 12 października 2006 roku sprzedała G. A. ¾ a J. K. ¼ część prawa współwłasności nieruchomości oznaczonej jako działki ewid. nr (...) , (...) , (...) , (...) , (...) , (...) , (...) . (...)A (...) ). (...)A. i E. w ½ części oraz H. K. w ½ części (pkt.4 wyroku). (...)Poza tym z uwagi na brak zgody współmałżonka – a to H. K. ustanowienie hipoteki jest czynnością nieważną.

Ciągnik ten potrącił, a następnie najechał kołami M. W. . (...)Po potrąceniu dziewczynka została odrzucona do przodu, a następnie najechana kołami lewymi ciągnika. (...)A wypadek zaistniał na obszarze zabudowanym z ograniczeniem prędkości do 60 km/h. (...)W pojęciu więzi rodzinnej mieści się oczywiście także więź między rodzicami a potomstwem.

Oskarżony nie został zwolniony z zakładu karnego, a przebywał na przepustce i w takiej sytuacji nie było podstaw do zastosowania art. 64§1 kk . (...)Jak wykazano wyżej, Sąd Rejonowy słusznie przyjął, że oskarżony działał w warunkach recydywy, a w związku z tym za złagodzeniem kary z oczywistych powodów nie może przemawiać brak tej okoliczności. (...)Przypomnieć należy, iż dolna granica kary łącznej wynosiła 1 rok pozbawienia wolności, a górna 2 lata i 5 miesięcy pozbawienia wolności. (...)Oskarżony przebywając nielegalnie na wolności dopuścił się kilku przestępstw, a sposobem na zdobywanie środków na życie było dokonywanie kradzieży, oszustwo i przywłaszczenie.

II W 211/13 Sąd Rejonowy w Nowym Targu uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia, a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa. (...)Stwierdził, że Gmina N. jest jedynym właścicielem przedmiotowej drogi, a fakt, iż nie podjęła ona działań zmierzających do potwierdzenia stanu prawnego w dokumentach nie mógł być podstawą uniewinnienie obwinionego. (...)Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, a w oparciu o nie słusznie przyjął, iż ustalone zachowanie obwinionego nie wypełniło znamion zarzucanego mu wykroczenia. (...)Powtarzanie tej argumentacji jest zbędne, a z uwagi na wywody zawarte w uzasadnieniu apelacji zwrócić należy uwagę na kilka okoliczności.

Bezzasadne były argumenty apelacji zamierzające do wykazania, że oskarżony wzywał policję na interwencję, a zatem nie on wywołał awanturę i nie używał przy tym gróźb karalnych. (...)Należy podkreślić, że oskarżony przyznał ostatecznie, iż wypowiedział pod adresem F. P. przypisywane mu słowa, a kwestionował jedynie, czy owe wypowiedzi mogły stanowić groźbę, której spełnienia obawiał się pokrzywdzony. (...)F. P. mógł realnie obawiać się spełnienia groźby skoro pozostaje z oskarżonym w długotrwałym konflikcie na tle własnościowym, a oskarżony zachowywał się agresywnie usiłując ponownie dowieść swoich racji w sporze o nieruchomość. (...)Nie sposób zgodzić się także z wywodami apelującego, że grożenie przemocą nie było realne a stanowiło tylko wyraz złości i wzburzenia oskarżonego.

(...)mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 413 § 1 i 2 kpk poprzez niedokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu polegające na pominięciu w opisie czynu jednego ze znamion przestępstwa, a mianowicie „powierzonego”. W uzasadnieniu Prokurator podał, że nie kwestionuje rozstrzygnięcia Sądu w zakresie winy i kary, a jedynie zarzuca pominięcie przez Sąd w opisie czynu znamienia „powierzone”, które należy do znamion występku z art. 284 § 2 kk . (...)Tym samym doszło istotnie do obrazy przepisu art. 413 § 2 pkt 1 kpk , przez niedokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu, a co miało wpływ na treść orzeczenia. (...)LEX nr 598844/ - „Znamiona przestępstwa muszą być zamieszczone w sentencji wyroku, w opisie przypisanego czynu, a nie tylko w uzasadnieniu wyroku”.