Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 czerwca 2014r.

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu – Wydział II Karny w składzie :

Przewodniczący : SSO Bogdan Kijak

Sędziowie: SSO Arkadiusz Penar

SSO Anna Pater (spr.)

Protokolant: st.sekr.sądowy Maria Olszowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Bronisława Gruszki

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2014r.

sprawy G. D.

oskarżonego o przestępstwo z art.90 ustawy Prawo budowlane

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Zakopanem

z dnia 7 stycznia 2014r. sygn. akt II K 582/13

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną a kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II Ka 165/14

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 czerwca 2014 r.

G. D. oskarżony był o to, że w okresie od 08 lutego 2011 r. do dnia 28 marca 2011 r. w Z., województwa (...), powiatu (...), jako uczestnik procesu budowlanego, a mianowicie kierownik budowy, przyjął od inwestorów A. i A. D. zlecenie na wykonywanie prac budowlanych związanych z pokryciem dachu w budynku mieszkalno-usługowym przy ul. (...), na działce ewidencyjnej (...) obręb (...), bez wymaganego zezwolenia na budowę uzyskanego we właściwym organie administracji architektoniczno-budowlanej, a następnie pracami tymi kierował, pomimo, że były one robotami budowlanymi, a nie jedynie robotami zabezpieczającymi, tj. o przestępstwo z art. 90 ustawy z dnia 07 lipca 1994 r. Prawo budowlane.

Wyrokiem z dnia 7 stycznia 2014 r., sygn. akt II K 582/13, Sąd Rejonowy w Zakopanem uniewinnił oskarżonego G. D. od popełnienia zarzucanego mu czynu, kosztami procesu obciążając Skarb Państwa. Sąd Rejonowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego kwotę 864 zł tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem obrońcy z wyboru.

Powyższy wyrok zaskarżył apelacją, w całości i na niekorzyść oskarżonego, oskarżyciel publiczny.

Prokurator zarzucił:

1/ obrazę prawa procesowego, mogącą mieć wpływ na jego treść, a mianowicie art. 167 kpk i art. 201 kpk poprzez zaniechanie przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego niż biegły J. K. i oparcie się na nierzetelnie sporządzonej przez niego opinii uzupełniającej, a mianowicie opinii niesamodzielnej, w której biegły nie zajął własnego stanowiska, powołując się na stanowisko zajęte uprzednio przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z.;

2/ błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia, przez uznanie, że prywatna opinia wykonana przez oskarżonego G. D. na zlecenie inwestorów A. i A. D. zatytułowana „Ekspertyza techniczna robót zabezpieczających” określała jedynie zakres wykonania niezbędnych robót zabezpieczających, podczas gdy ujawnione na rozprawie dowody upoważniają do wniosku, iż ta prywatna opinia ujęła zakres robót - rzekomo zabezpieczających - tak szeroko, aby możliwe było faktyczne dokończenie robót budowlanych;

3/ błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia, przez uznanie, że w ramach prowadzonych od dnia 10 lutego 2011 r. robót na działce ew. (...) obr.(...) w Z. oskarżony G. D. na zlecenie A. i A. D. kierował jedynie robotami zabezpieczającymi, zgodnymi z określonymi w sporządzonej przez siebie uprzednio prywatnej opinii, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy wskazuje, że inwestorzy A. i A. D. zlecili oskarżonemu, który to zlecenie przyjął i wykonał, nie tylko wykonanie robót, które wedle ich prywatnej ekspertyzy miały być konieczne do wykonania z powodu zagrożenia statyki konstrukcji oraz bezpieczeństwa osób mieszkających w otoczeniu działki, ale także tych, które takimi nie były (a wyszczególnione zostały w pkt. 6 tejże prywatnej ekspertyzy), to jest wykonanie folii pierwszego krycia, łacenia dachu oraz ułożenia dachówki ceramicznej wraz z obróbkami blacharskimi na całej powierzchni połaci dachowej.

Podnosząc te zarzuty prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Zakopanem do ponownego rozpoznania.

W pisemnym uzasadnieniu apelacji prokurator podniósł, iż zmiana stanowiska biegłego J. K. nie znajduje racjonalnego wytłumaczenia, gdyż obie jego opinie opierają się w istocie na tym samym, kompletnym materiale dowodowym, tzn. na fotografiach z różnych okresów budowy. Prokurator zarzucił, że biegły nie przeprowadził własnej, samodzielnej oceny charakteru dokonanych robót, lecz oparł się na stanowisku Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z.. W dalszej części apelacji prokurator podkreślił również, że wykonane roboty związane z pokryciem dachu nie były niezbędne i konieczne z punktu widzenia statyki konstrukcji oraz bezpieczeństwa osób mieszkających w pobliżu działki. Ponadto roboty wskazane w późniejszej chronologicznie prywatnej ekspertyzie są zbieżne z tymi, które inwestorzy wskazali wcześniej w swoim piśmie skierowanym do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Z., to zaś oznacza, że już po wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. z dnia 21.12.2010 r. inwestorzy uzgadniali z oskarżonym treść przyszłej opinii prywatnej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja okazała się oczywiście bezzasadna.

Sąd Rejonowy prowadząc ponownie postępowanie wykonał wszystkie zalecenia zawarte w uzasadnieniu wyroku sądu odwoławczego, uzupełnił postępowanie dowodowe w stopniu pozwalającym na prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy, zaś w pisemnym uzasadnieniu wyroku odniósł się do wszystkich przeprowadzonych dowodów dokonując ich logicznej oceny. Sąd Rejonowy wskazał dowody, które uznał za wiarygodne, przedstawił również rzeczowe, logiczne argumenty, z uwagi na które dowodom przeciwnym odmówił wiary. Ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy nie nosi cech dowolności, zgodna jest z regułami poprawnego rozumowania, a także z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego pozostając pod ochroną przepisu art. 7 kpk. W konsekwencji niewadliwej oceny dowodów Sąd Rejonowy poczynił trafne ustalenia faktycznie i prawidłowo uznał, że oskarżony G. D. nie popełnił zarzucanego mu przestępstwa z art. 90 ustawy Prawo budowlane.

Bezzasadny okazał się podniesiony w apelacji prokuratora zarzut naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 167 kpk i art. 201 kpk. Zgodnie z zaleceniami zawartymi w uzasadnieniu wyroku sądu odwoławczego Sąd Rejonowy przeprowadził dowód z uzupełniającej opinii biegłego z zakresu budownictwa J. K., a następnie dowód ten poddał właściwej ocenie. Sąd Rejonowy miał na uwadze w szczególności fakt, iż biegły J. K. w opinii uzupełniającej zmienił swoje stanowisko wyrażone w pierwotnej opinii stwierdzając, że prace wykonane pod kierownictwem oskarżonego stanowiły niezbędne prace zabezpieczające budynek przed zniszczeniem. Okoliczność ta w żadnym stopniu nie dyskwalifikuje opinii biegłego, a przeciwnie, pozwala uznać, że biegły dysponując kompletnym materiałem dowodowym wydał pełną, rzetelną opinię uzupełniającą. Należy podkreślić, że biegły sporządził opinię na etapie postępowania przygotowawczego nie dysponując pełnym materiałem dowodowym, co wprost przyznał na rozprawie w dniu 13.11.2013 r., a w przede wszystkim nie sformułował w tej opinii jednoznacznych wniosków co do charakteru robót wykonanych pod nadzorem oskarżonego (nie stwierdził, aby roboty wykonane przez oskarżonego wchodziły w zakres robót budowalnych, na wykonanie których wymagane jest pozwolenie). Oparcie się przez sąd pierwszej instancji przy poprzednim rozpoznaniu sprawy na takiej właśnie niepełnej, niejednoznacznej opinii biegłego skutkowało uchyleniem zaskarżonego wówczas wyroku z zaleceniem przeprowadzenia dodatkowej opinii biegłego. Sąd Rejonowy zalecenie to wykonał dopuszczając dowód z opinii uzupełniającej J. K.. Biegły J. K. wydając opinię uzupełniającą oparł się na kompletnym materiale dowodowym zgromadzonym w toku postępowania sądowego w postaci dokumentacji, fotografii i zeznań świadków, a swoje stanowisko rzeczowo uzasadnił. Prokurator bezzasadnie stwierdził w apelacji, iż opinia uzupełniająca J. K. była niesamodzielna, a przez to nierzetelna skoro opierała się na zeznaniach świadków – pracowników (...) w Z.. Wbrew wywodom apelacji należy stwierdzić, że przytoczenie w opinii stanowiska świadków nie pozbawia tej opinii przymiotu rzetelności i samodzielności, a przeciwnie, wskazuje na to, iż biegły opiniując wykorzystał cały materiał dowodowy zgromadzony w toku postępowania. Nie można również tracić z pola widzenia, że uzupełniająca opinia biegłego w zakresie jej wniosków koresponduje z dowodami osobowymi – nie tylko wyjaśnieniami oskarżonego, ale właśnie z zeznaniami świadków będących pracownikami (...) w Z., a zatem podmiotami fachowymi w zakresie oceny konkretnych prac budowlanych wskazując jednoznacznie, że pokrycie dachu nie stanowiło robót budowlanych, lecz tylko prace zabezpieczające. W związku z powyższym, sąd odwoławczy uznał za całkowicie niezasadny zarzut apelacji o naruszeniu przepisów art. 167 kpk i art. 201 kpk albowiem uzupełniająca opinia J. K. była jasna, pełna i wystarczająca by poczynić na jej podstawie prawidłowe ustalenia faktyczne.

Za całkowicie bezzasadny uznał Sąd Okręgowy także zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez uznanie, że „Ekspertyza techniczna robót zabezpieczających” określała jedynie zakres wykonania niezbędnych robót zabezpieczających, podczas gdy zdaniem skarżącego ujmowała zakres robót tak szeroko aby możliwe było dokończenie robót budowlanych. Okolicznością bezsporną, słusznie przyjętą przez Sąd Rejonowy za podstawę ustaleń faktycznych było wykonanie przez oskarżonego przedmiotowej ekspertyzy. Fakt ten nie budził jakichkolwiek wątpliwości, a związku z tym zarzut błędu w ustaleniach faktycznych był chybiony. Odmienną natomiast kwestią była ocena charakteru robót wymienionych w tej ekspertyzie, a następnie wykonanych w budynku, do czego zobligowany był sąd pierwszej instancji dokonujący tej oceny na podstawie całości materiału dowodowego i z uwzględnieniem w szczególności wniosków opinii biegłego z zakresu budownictwa.

Bezzasadny był także zarzut błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony kierował jedynie robotami zabezpieczającymi, podczas gdy kierował wykonaniem robót budowlanych. Podnosząc ten zarzut prokurator wskazał, że niektóre z prac budowlanych nie były niezbędne by zabezpieczyć obiekt, co wynikało m.in. z samej ekspertyzy wykonanej przez oskarżonego. W związku z powyższym należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że zarzut aktu oskarżenia nie był skonstruowany prawidłowo, skoro oskarżyciel nie wskazał konkretnych robót, dla których wykonania wymagane było pozwolenie na budowę. Po wtóre należy wskazać, że poszczególne prace budowlane wykonane pod nadzorem oskarżonego zostały poddane ocenie Sądu Rejonowego, który opierając się na przeprowadzonych dowodach uprawniony był stwierdzić, że wykonane prace budowlane miały charakter zabezpieczający, nie stanowiły natomiast robót budowlanych wymagających uzyskania pozwolenia. Kwestionując ustalenia dokonane przez sąd pierwszej instancji prokurator wskazał, że pismo inwestorów z dnia 3.01.2011 r. zatytułowane „wniosek o wyrażenie zgody na wykonanie robót zabezpieczających” skierowane do (...) w Z. wymieniało zakres robót w dokładnie taki sam sposób, jak ekspertyza sporządzona przez oskarżonego około miesiąc później. W związku z powyższym stwierdzić należy, że okoliczność ta nie świadczy o żadnych nieprawidłowościach w zachowaniu oskarżonego oraz inwestorów. Jeśli nawet inwestorzy wykorzystaliby wiedzę fachową oskarżonego formułując wniosek z dnia 3.01.2011 r. do (...) w Z. i wskazując w nim roboty zabezpieczające, które chcieli wykonać, a następnie oskarżony w taki sam sposób określił zakres robót zabezpieczających w „ekspertyzie”, to okoliczność ta nie ma żadnego znaczenia i nie świadczy na niekorzyść oskarżonego. Ocena charakteru konkretnych robót dokonana została w oparciu o opinię biegłego z zakresu budownictwa, tj. w oparciu o miarodajny dowód, nie zaś w oparciu o okoliczność domniemanego „porozumienia” pomiędzy inwestorami a kierownikiem budowy co do określenia niezbędnych do wykonania robót. Należy jedynie zwrócić uwagę, że po uchyleniu decyzji w przedmiocie pozwolenia na budowę inwestorzy podjęli próby uzyskania stanowiska kompetentnego organu co do możliwości wykonania określonych prac budowlanych – zabezpieczających, skierowali stosowny wniosek do (...) w Z. uzyskując tylko informację, że jest to zagadnienie techniczne i winny o nim rozstrzygać osoby wykonujące samodzielne funkcje techniczne w budownictwie (pismo (...) k. 100). W dalszej kolejności oskarżony przedłożył w (...) w Z. sporządzoną przez siebie ekspertyzę wyszczególniającą niezbędne do wykonania, w jego ocenie, prace zabezpieczające, jednakże (...) w Z. do treści tej ekspertyzy także nie ustosunkował się. Nie można również tracić z pola widzenia tej okoliczności, iż kontrola stanu budowy przeprowadzona przez pracowników (...) w Z. w dniu 14.04.2011 r. nie wykazała przekroczenia zakresu koniecznych robót zabezpieczających.

Mając na uwadze wskazane wyżej okoliczności Sąd Okręgowy uznał, że zarzuty apelacji prokuratora były bezzasadne. Apelujący nie wykazał ani naruszenia konkretnych przepisów postępowania, ani też nie wykazał, by ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy były błędne. W konsekwencji Sąd Okręgowy uznając apelację za oczywiście bezzasadną utrzymał w mocy zaskarżony wyrok, a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa. Sąd Okręgowy wydał orzeczenie na podstawie art. 437 § 1 kpk, zaś o kosztach postępowania orzekł na podstawie art. 636 § 1 kpk.