Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Nowy Sączu

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Nowym Sączu Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Cezary Wieczorek

Protokolant: st. sekr. sądowy Beata Zięba

po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2013 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

odwołania S. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

z dnia 6 lutego 2013 roku znak: (...)

w sprawie S. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

o emeryturę

z m i e n i a zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu S. O. emeryturę od dnia (...).

Sygn. akt IV U 281/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 5 grudnia 2013 roku

Decyzją z dnia 6 lutego 2013 roku, znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. - na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227, z późn. zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8, poz. 43 ze zm.) - odmówił S. O. przyznania emerytury z uwagi na to, że nie udowodnił on co najmniej 15 lat zatrudnienia w szczególnych warunkach. Organ rentowy wskazał, że S. O. na dzień 1 stycznia 1999 roku posiada okres ubezpieczeniowy wynoszący 27 lat, 10 miesięcy i 7 dni, w tym okres pracy w szczególnych warunkach 6 lat,

9 miesięcy i 10 dni.

Od powyższej decyzji odwołał się S. O. wnosząc o jej zmianę

i przyznanie emerytury. W uzasadnieniu odwołania oraz w piśmie procesowym z dnia 20 marca 2013 r. wniósł o uznanie za pracę w szczególnych warunkach, zatrudnienia w okresie od 3 kwietnia 1976 roku do 14 stycznia 1978 roku w Przedsiębiorstwie (...) w K., w okresie od 14 stycznia 1978r. do 31.08.1979r. w Spółdzielni (...) w N., w okresie od 1 czerwca 1991 roku do 31 grudnia 1998 roku w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) Spółka z o.o. w S., jak również całego okresu zatrudnienia w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w S. od dnia 16 listopada 1983 roku do 31 maja 1991 roku. Odwołujący uzasadniał, że w każdym z wyżej wymienionych zakładów pracy zatrudniony był na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o masie powyżej 3,5 tony lub samochodu specjalistycznego na podwoziu samochodu ciężarowego.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy wskazał, że za pracę

w szczególnych warunkach uznał zatrudnienie odwołującego w okresach od 16 listopada 1983r. do 28 lutego 1986 roku, od 1 lipca 1986r. do 30 listopada 1986 roku, od 1 lutego 1987 roku do 1 marca 1990 roku, od 7 marca 1990 roku do 30 listopada 1990 roku, od 2 grudnia 1990roku do 31 stycznia 1991 roku, od 16 lutego 1991 roku do 28 lutego 1991 roku, od 16 marca 1991 roku do 31 marca 1991 roku w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w S.. Podał, że nie uznano jako pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od 1 czerwca 1991 roku do 31 grudnia 1998 roku na podstawie zeznań świadków albowiem odwołujący się nie przedłożył za ten okres świadectwa pracy w warunkach szczególnych, a przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków nie jest dopuszczalne w postępowaniu przed organem rentowym.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że S. O., ur. (...), na dzień 1 stycznia 1999 roku udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 27 lat, 10 miesięcy i 7 dni. Uznany początkowo przez organ rentowy okres zatrudnienia odwołującego w szczególnych warunkach na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniósł 6 lat, 9 miesięcy i 10 dni. S. O. rozwiązał stosunek pracy, nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego. Wniosek o przyznanie emerytury złożył 31 grudnia 2012 roku. W toku przedmiotowego postępowania organ rentowy uwzględnił S. O. dodatkowo okres zatrudnienia w szczególnych warunkach od 14 stycznia 1978 roku do 31 sierpnia 1979 roku w Spółdzielni (...) w N. tj. 1 rok 7 miesięcy 18 dni oraz okresy od 3 kwietnia 1976 roku do 26 sierpnia 1977roku, od 28 sierpnia 1977 roku do 5 stycznia 1978r. , od 7 stycznia 1978 roku do 13 stycznia 1978 roku Przedsiębiorstwie (...) w K. tj. 1 rok 8 miesięcy i 26 dni.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W okresie od 3 kwietnia 1976 roku do 14 stycznia 1978 roku S. O. był w Przedsiębiorstwie (...) w K. na podstawie umowy o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowiskach kierowca betoniarki S., kierowcy samochodu ciężarowego, kierowcy samochodu ciężarowego T. (...). Przez cały okres zatrudnienia odwołujący wykonywał prace kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. W toku postępowania odwołujący przedłożył świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 1 lipca 2013 r. Z uwagi na powyższe organ rentowy uznał odwołującemu powyższy okres jako pracę w warunkach szczególnych.

Dowód: akta osobowe i dokumentacja płacowa odwołującego przesłana przez (...) SA w K., świadectwo pracy i świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych k. 70-71, zeznania odwołującego

Od dnia 14 stycznia 1978r. do dnia 31 sierpnia 1979r. odwołujący zatrudniony był na stanowisku kierowcy samochodowego w Spółdzielni (...) w N. Oddział N.. W okresie zatrudnienia w tym zakładzieS. O. wykonywał prace kierowcy samochodu ciężarowego m-ki S. i J. o masie całkowitej powyżej 3,5 tony. W toku postepowania w przedmiotowej sprawie odwołujący przedłożył świadectwo wykonywania prac w szczególnych warunkach we wskazanym wyżej okresie. ZUS z uwagi na przedłożenie powyższego dokumentu, uznał odwołującemu przedmiotowy okres jako pracę w warunkach szczególnych.

Dowód: akta osobowe i dokumentacja płacowa odwołującego przesłana przez (...) w N., świadectwo pracy i świadectwo wykonywania pracy w warunkach szczególnych k. 14 i 16, zeznania odwołującego.

16 listopada 1983r. odwołujący podjął pracę w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w S. na stanowisku kierowcy. Zatrudniony był na pełny etat. W okresie pracy w tym zakładzie S. O. kierował samochodem m-ki S. ze skrzynią o masie 6 ton oraz wywrotką m-ki J. o masie 8 ton. Wykonywał też prace na stanowisku kierowcy wozu asemizacyjnego do wywozu fekaliów na podwoziu samochodu m-ki J. o ciężarze powyżej 15 ton. W okresach zimowych kierował piaskarko-odśnieżarką na podwoziu samochodu m-ki J. o masie powyżej 15 ton. W okresie zatrudnienia w (...) w S. odwołujący wykonywał wyłącznie czynności związane z kierowaniem samochodami ciężarowymi o masie powyżej 3,5 tony. Dodatkowo jeździł też autobusem m-ki A. o limicie 38 miejsc, którym rozwoził pracowników zakładu do domu po zakończeniu pracy.

W związku z zatrudnieniem w (...) w S. ZUS uwzględnił odwołującemu jako pracę w warunkach szczególnych okresy od 16 listopada 1983r. do 28 lutego 1986 roku, od 1 lipca 1986r. do 30 listopada 1986 roku, od 1 lutego 1987 roku do 1 marca 1990 roku, od 7 marca 1990 roku do 30 listopada 1990 roku, od 2 grudnia 1990roku do 31 stycznia 1991 roku, od 16 lutego 1991 roku do 28 lutego 1991 roku, od 16 marca 1991 roku do 31 marca 1991 roku tj. łącznie 6 lat 9 miesięcy 10 dni.

Dowód: akta osobowe i dokumentacja płacowa odwołującego przesłana przez Urząd Miejski w S., zeznania odwołującego, zeznania świadka J. K..

W związku z likwidacją Miejskiego Przedsiębiorstwa (...) w S. w maju 1991 roku S. O. został zatrudniony na stanowisku kierowcy w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) Spółka z o.o. w S., gdzie pracował do 23 października 1999r. W zakładzie tym odwołujący pracował na pełny etat jako kierowca samochodu ciężarowego. Zakład ten prowadził działalność w zakresie dystrybucji gazu butlowego dla odbiorców indywidualnych. W ramach swoich obowiązków odwołujący kierował początkowo samochodem m-ki M. przystosowanym do przewozu butli z gazem o ładowności 6 ton. W późniejszym okresie odwołujący kierował samochodem m-ki L. o ciężarze 15 ton, również przystosowanym do przewozu butli z gazem. Odwołujący jeździł po butle z gazem do rozlewni w N.. Następnie transportował te butle do S., a także do magazynów jakie zakład pracy posiadał w U. i K. oraz do punktów dystrybucyjnych w C. i R.. Z uwagi na to, że w zakładzie pracy tylko odwołujący posiadał specjalne uprawnienia do przewożenia ładunków niebezpiecznych i wybuchowych, wyłącznie on mógł kierować pojazdami specjalistycznymi przystosowanymi do przewożenia tych ładunków. W ramach zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) Spółka z o.o. w S. odwołujący wykonywał prace wyłącznie na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o masie powyżej 3,5 tony. Jedynie sporadycznie, w ramach umów zlecenia po godzinach pracy właściciel firmy zlecał mu wykonanie kontroli instalacji gazowych, za co odwołujący otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie.

Dowód: zaświadczenie o zatrudnieniu odwołującego k. 12, zeznania odwołującego, zeznania świadka J. K. i E. Ż., zaświadczenia kwalifikacyjne dot. uprawnień do przewożenia materiałów niebezpiecznych k. 64 - 66.

Odwołujący S. O. uzyskał uprawnienia do kierowania samochodami ciężarowymi 13 kwietnia 1973r. Uprawnienia do prowadzenia pojazdów ciężarowych z przyczepą i naczepą odwołujący uzyskał 15 sierpnia 1975 roku, natomiast w dniu 18 lipca 1977 roku zdobył uprawnienia do kierowania autobusami.

Dowód: dokument prawo jazdy odwołującego nr (...) k. 62

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentacji zgromadzonej w aktach sprawy, której wiarygodności i mocy dowodowej żadna ze stron nie kwestionowała w toku postępowania. Sąd oparł również swoje ustalenia na zeznaniach odwołującego się oraz świadków J. K. i E. Ż., uznając je za wiarygodne, spójne, logiczne i zgodne z pozostałym materiałem zgromadzonym w sprawie. Świadek J. K. pracował wspólnie z odwołującym w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w S. oraz w PPHU (...) Spółka z o.o. w S.. Przez pewien okres czasu świadek pełnił funkcję z-cy Prezesa Zarządu w PPHU (...) Spółka z o.o. w S.. Świadek E. Ż. Pracował razem z odwołującym w tej samej firmie, gdzie pełnił funkcję Prezesa Zarządu. Świadkowie posiadają wiedzę o rodzaju zatrudnienia i charakterze wykonywanej przez odwołującego się pracy. Ich zeznania korespondują z dokumentacją osobową dotyczącą pracy odwołującego się, a także z zeznaniami S. O.. Brak jest, w ocenie Sądu, jakichkolwiek podstaw do podważenia wiarygodności zeznań w/w świadków. Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków oraz zgodne z nimi zeznania odwołującego potwierdziły w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości charakter zatrudnienia i rodzaj pracy wykonywanej przez S. O. w spornym okresie.

Pozostałe okoliczności sprawy uznał Sąd za bezsporne, bowiem nie były one kwestionowane przez strony. Również dokumenty przedstawione na stwierdzenie powyższych okoliczności zostały ocenione jako w pełni wiarygodne i prawdziwe.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. O. zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem niniejszego postępowania było ustalenie czy odwołujący się spełnia przesłanki do przyznania emerytury.

W związku z tym, że S. O. nie osiągnął powszechnego wieku emerytalnego (tj. 65 lat), jest osobą urodzoną po 31 grudnia 1948 roku i w dacie wydania zaskarżonej decyzji miał ukończone 60 lat należało rozważyć czy spełnia przesłanki do przyznania emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U.z 2009 roku, Nr 59 poz. 1227). Stosownie do tego przepisu ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 roku przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj.

1 stycznia 1999 roku) osiągnęli:

1. okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2. okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27, tj. 20 lat

w przypadku kobiet i 25 lat w przypadku mężczyzn.

Stosownie do ust. 2 cytowanego przepisu, emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku

w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Zgodnie z ust. 2 art. 32 cyt. ustawy dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz

o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych.

Warunki przejścia na emeryturę przez wymienionych powyżej pracowników określa rozporządzenie Rady Ministrów z 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub

w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr 8 poz. 43 ze zm.). Wyszczególnienie prac uznawanych za wykonywane w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zawierają wykazy A i B stanowiące załącznik do wskazanego wyżej rozporządzenia. Do treści tych załączników były dostosowane resortowe wykazy stanowisk.

Okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Pracownik, który wykonywał pracę w szczególnych warunkach nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełni łącznie następujące warunki: osiągnie wiek emerytalny, wynoszący dla kobiet 55 lat, 60 lat dla mężczyzn i ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej

15 lat pracy w szczególnych warunkach. Za wymagany okres zatrudnienia uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia.( § 3 i 4 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku).

W świetle § 2 ust. 2 w/w rozporządzenia zakład pracy stwierdza zatrudnienie w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach. Natomiast w sądowym postępowaniu odwoławczym możliwe jest ustalenie tych okoliczności także w oparciu o inne dowody. Postępowanie

w sprawach emerytalnych jest bowiem dwuetapowe, stąd też przed organem rentowym "sprawa emerytalna" ma charakter administracyjnoprawny,

a w postępowaniu stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Na etapie postępowania odwoławczego sprawa o emeryturę - uprzednio administracyjna - staje się sprawą cywilną w rozumieniu art. 1 k.p.c. Do jej rozpoznania stosuje się przepisy kodeksu postępowania cywilnego, a zasadniczym celem tego postępowania jest rozstrzygnięcie sprawy po dostatecznym wyjaśnieniu jej okoliczności spornych. Sąd nie jest związany środkami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, stąd też w niniejszej sprawie Sąd – wobec braku świadectwa pracy w szczególnych warunkach - dopuścił dowód z zeznań świadków oraz przesłuchania odwołującego się na okoliczność wykonywania przez niego pracy

w szczególnych warunkach. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 1984 roku, III UZP 6/84 okresy zatrudnienia w szczególnych warunkach lub

w szczególnym charakterze, przewidziane rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia

7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub

w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43) mogą być ustalane

w postępowaniu odwoławczym także innymi środkami dowodowymi niż dowód

z zaświadczenia zakładu pracy.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że odwołujący się osiągnął z dniem (...) wiek 60 lat i w dniu 1 stycznia 1999 roku posiadał wymagany okres zatrudnienia wynoszący co najmniej 25 lat. Odwołujący nie przystąpił też do otwartego funduszu emerytalnego. Uznany początkowo przez organ rentowy okres zatrudnienia odwołującego w szczególnych warunkach na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniósł 6 lat, 9 miesięcy i 10 dni. S. O. rozwiązał stosunek pracy. Wniosek o przyznanie emerytury złożył 31 grudnia 2012 roku. W toku przedmiotowego postępowania organ rentowy uwzględnił S. O. dodatkowo okres zatrudnienia w szczególnych warunkach od 14 stycznia 1978 roku do 31 sierpnia 1979 roku w Spółdzielni (...) w N. tj. 1 rok 7 miesięcy 18 dni oraz okresy od 3 kwietnia 1976 roku do 26 sierpnia 1977roku, od 28 sierpnia 1977 roku do 5 stycznia 1978r. , od 7 stycznia 1978 roku do 13 stycznia 1978 roku Przedsiębiorstwie (...) w K. tj. 1 rok 8 miesięcy i 26 dni. Z uwagi na powyższe zaliczenie przedmiotowych okresów do pracy w warunkach szczególnych stało się bezsporne. Łączny okres zatrudnienia odwołującego w warunkach szczególnych uznany przez ZUS wynosi 10 lat, 2 miesiące i 9 dni. ( vide stanowisko organu rentowego z dnia 26 września 2013 r. k. 93).

W toku postępowania w przedmiotowej sprawie sporną okolicznością było głównie to, czy praca, którą S. O. świadczył w trakcie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) Spółka z o.o. w S. w okresie od 9 maja 1991 roku do 23 października 1999 roku może być uznana za pracę, o której mowa w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia

7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych

w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. nr 8, poz. 43 ze zm.), a więc czy była to praca wymieniona w załączniku do tego rozporządzenia

w wykazie A. Za pracę w szczególnych warunkach uznać należy taką pracę, która spełnia kryteria określone w przepisach w/w rozporządzenia Rady Ministrów –

a mianowicie była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowiskach wymienionych w wykazie A lub B stanowiących załącznik do rozporządzenia. Zgodnie z wykazem A, dział VIII, pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 ton, specjalizowanych, specjalistycznych, pojazdów członowych oraz autobusów o liczbie miejsc powyżej 15 należą do prac w warunkach szczególnych.

Z ustalonego stanu faktycznego w sposób nie budzący wątpliwości wynika , że odwołujący się w spornym okresie wykonywał wyżej opisaną pracę kierowcy samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony oraz specjalistycznych i pojazdów członowych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od 9 maja 1991 roku do 23 października 1999 roku Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe wykazało jednoznacznie, że w w/w okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał on pracę w warunkach szczególnych w rozumieniu powołanych wyżej przepisów. S. O. pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w okresach zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) K., w Spółdzielni (...) w N., w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w S. oraz w Przedsiębiorstwie Produkcyjno-Handlowo-Usługowym (...) Spółka z o.o. w S. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, samochodu specjalistycznego, pojazdów członowych oraz autobusów o liczbie miejsc po 15, wymienionych w wykazie A, dziale VIII, pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze i na dzień 1 stycznia 1999 roku, tj. na dzień wejścia w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS posiada (łącznie z okresem uwzględnionym przez ZUS) ponad 15 -letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach wymagany przez powołany wyżej art. 184 tej ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania należy stwierdzić, że S. O. spełnił wszystkie przesłanki wymagane do przyznania emerytury na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach

W tym stanie rzeczy, Sąd - na zasadzie 477 ^{( 14)} § 2 kpc i wskazanych powyżej przepisów - zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał odwołującemu się S. O. emeryturę od dnia (...) tj. od ukończenia przez niego 60 lat.